“We have become alienated from nature. But the cold is capable of bringing us back to what we once had lost”
Wim Hof alias The Iceman
Ik ben geen IJsheilige. Ook de onlangs meegenomen onweerstaanbare IJsjes in een kartonnen doos zijn per stuk in plastic verpakt. Wat doe ik daar nu weer mee? Zelf maken kan natuurlijk, maar ik was er vroeger niet zo’n ster in. Op naar de IJscoman dan maar. Niet te verwarren met ’the Iceman’ Wim Hof. In een tijd waarin de IJsbeer op het punt van uitsterven staat, is IJzersterke Wim meer dan ooit springlevend.
Gefascineerd volg ik deze man van tijd tot tijd. Met een IJzeren discipline beklimt hij bergen, zwemt in IJswater, loopt een marathon op blote voeten in de sneeuw en meer van dat soort zaken. Zijn experimenten laat hij IJken door de wetenschap en inmiddels is zijn ‘Wim Hof Methode’ erkend als een beproefd middel tot een gezonder leven. En dat is nog maar “het topje van de IJsberg”, aldus een betrokken biochemicus en immunuloog. Je zou Wim Hof zelf de ’top van de IJsberg’ kunnen noemen. De basis van zijn methode is gelegen in ‘Koude Therapie’, ‘Ademhaling’ en last but not least ‘Inzet’.
Omdat ik verre van een IJskonijn ben en ik niet warm loop voor een IJsbad, maar ik wel inzie dat je meer uit minder kunt halen, douche ik nu nog twee maal per week stralend onder het koude water. Zo heb ik mijn eigen ‘kleintje IJsdagen’ gecreëerd. Ik wissel van halfwarm naar koud en het lukt me om steeds langer onder de koude douche te blijven staan. De ademhaling is hierbij onmisbaar om er niet rillend en gillend onder vandaan te rennen. Mentaal is het een geweldige oppepper en ik voel me er gezond bij.
Zo leer ik langzamerhand beter om te gaan met kou, maar dat kan niet verhelpen dat ik IJskoud word van zaken als illegaal afval dumpen in zeeën en bossen. Of IJzig bemerk hoe mensen hun troep op straat gooien. Van sigarettenpeuk tot drinkfles, van kauwgum tot bierblik en de laatste tijd zoals daar zijn de mondkapjes en de schoonmaakdoekjes. Van kleinsaf opgegroeid met mijn eigen afvalresten in de prullenbak te deponeren of anders mee te nemen naar huis, is dit fenomeen voor mij volstrekt onbegrijpelijk. Alsof je je broek laat zakken en plein public of een boer laat tijdens een stilte middenin een voorstelling. Gelukkig zijn er IJverige mensen die zich IJlen om alles weer op te ruimen, hetzij beroepsmatig, hetzij vrijwillig.
Van al het afval wereldwijd zien we maar het topje van de IJsberg en buiten dat zijn we misschien massaal wel gebaat bij de Wim Hof Methode. Alvast wennen aan de kou voor als de gaskraan dichtgedraaid wordt. Te beginnen bij de thermostaat wat graadjes lager in te stellen. Ik weet het allemaal ook niet hè, zo IJdel ben ik namelijk niet om dat te pretenderen. Wat ik wel weet is dat ik zo jaloers ben als wat op die IJzersterke Wim die in zijn eentje veel voor elkaar krijgt. Simpel, doeltreffend, transparant en vrij beschikbaar voor iedereen. Gebaseerd op de fysiologie van ons lichaam. Adem in, adem uit. Een open deur met de bekende valkuil van ‘waarom makkelijk doen als het moeilijk kan?’ Een koud kunstje en IJskoud een IJkpunt om de verbinding met de natuur te herstellen door te luisteren naar je lijf. Zo lust ik nog wel een IJsje.
