Ik ben inmiddels zo’n vier maanden bezig met uitzoeken hoe ik mijn plasticverbruik kan verminderen. En doe tijdens Plastic Free July hier verslag van. Al lezend en onderzoekend kom ik steeds meer zaken tegen die verder reiken dan dat. Van de vele produkten die we gebruiken kun je je afvragen of ze wel echt nodig zijn. Zo kom ik de term ‘no-poo’ tegen. Geen shampoo meer gebruiken. Door langzamerhand de shampoobeurten te verminderen en andere middelen te gebruiken om je haar te wassen (baking soda oftewel natriumcarbonaat), uiteindelijk een natuurlijke balans te herstellen waardoor je je haar af en toe alleen nog wat hoeft af te spoelen met water en/of een beetje baking soda. Ik had er nog nooit van gehoord maar vind het zeker interessant. Van ‘low-poo’ naar ‘no-poo’ zeg maar. Hoe minder je je haar wast, hoe minder snel het vet wordt.
Op mijn vraag aan de dermatoloog over een droge huid krijg ik meteen de wedervraag: hoe vaak sta je onder de douche, hoe lang en hoe warm? Het blijkt beter te zijn voor je huid om minder vaak te douchen, niet te lang, niet te heet en zonder zeep. Dat heeft ook raakvlakken met ‘no-poo’. Hm, in het verleden douchte ik toch zeker elke dag en waste mijn haar. Op een gegeven moment veranderde ik deze gewoonte naar ongeveer één keer in de twee dagen en momenteel probeer ik om de drie dagen uit. Ook ben ik begin dit jaar begonnen met wisseldouches. Ik ben altijd erg koud en bij de minste of geringste temperatuurverandering knijpen mijn bloedvaten in handen en voeten pijnlijk samen. De (de Iceman) Wim Hof methode intrigeert mij, maar ik ben te laf voor een ijsbad. Dus doe ik maar gewoon de Anja van Beek methode. Douchen van warm naar een beetje kouder, dit een paar keer herhalen en tot slot eindigen met een echt koude straal. Met behulp van de ademhaling als ondersteuning (steeds op een lange uitademing naar koud overschakelen) zodat ik niet gillend onder de douche vandaan wil stappen. Ondertussen visualiseer ik dat ik lekker in de golven van de zee spring of in een koud bergmeer zwem. Wat ik merk is dat koud steeds meer het nieuwe warm wordt en dat het steeds behaaglijker voelt om koud te douchen. Wat mijn huid betreft: een stuk minder droog. Voor een conclusie m.b.t. mijn bloedvaten is het nog te vroeg. Voor mijn mentale conditie is het elke keer een oppepper en een oefening om grenzen te verleggen. Ik snap die Wim wel.
Hoe meer ik smeer, of beter gezegd me aan heb laten smeren, hoe afhankelijker ik word van al die produkten. De marketing weet feilloos in te spelen op onzekerheden en biedt talloze middelen om geurtjes, kleurtjes en scheurtjes te verhullen. Ik bedenk me dat we zo steeds verder van onze eigen natuur vandaan komen te staan door deel te nemen aan dit soort van gemaskerd bal. Met alle problemen van dien. Back to the basics is een stuk eenvoudiger en brengt rust in de tent. Een interessante bijvangst van mijn uitgangspunt om te onderzoeken of ik met minder plastic toe kan. Stapje voor stapje.
Duimpjes omhoog!