de schoorsteenveger en de kamer van koophandel

Ik ga me vandaag inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Een zakelijke en formele stap in een avontuur waaraan ik vier jaar geleden begon. Destijds was ik nog mantelzorger en herstellende van een ‘herni-jaar’. Ik had me opgegeven voor een creatieve workshop, maar kon daar vanwege mijn mantelzorgactiviteiten helaas niet aan deelnemen. Toch maar een andere workshop uitgezocht. Ecoline. Dat was lang geleden dat ik daar mee gewerkt had. Het bleek een totaal andere workshop te zijn dan ik verwacht had. Maar wat een verrassing! Via begeleide stappen ontstond een prachtig schilderij, maar meer nog gebeurde er iets tussen mijn oren: door de creatieve opdracht werd ik me ervan bewust dat ik te weinig ruimte voor mezelf inbouwde in mijn dagelijks leven. Dat proefde naar meer. Ik schreef me bij de workshopleidster in en volgde de week erop een workshop over kindertekeningen. Mijn grote liefde, ik heb er koffers vol van! Ik had er een aantal meegenomen, maar het bleek dat we zelf ‘als een kind’ gingen tekenen. Weer die verrassende sensatie van plezier en bewustwording. Hier moest ik, na al die jaren gezocht te hebben, wat mee doen. Nu of nooit. En ik zocht op het world-wide-web naar scholingsmogelijkheden. Kwam uit bij de Kolam in Zutphen. En kwam er toevallig achter dat de workshopleidster deze opleiding ook gevolgd had. Van het één kwam het ander. Acht weken later startte ik met de drie-jarige opleiding tot creatief coach en de workshopleidster werd mijn mentor. Ik kan wel zeggen dat deze opleiding op mijn pad gekomen is. Allerlei ’toevalligheden’ werden in mijn schoot geworpen en ik volgde mijn hart. Ik weet nu nóg het moment van blijdschap nadat ik me ingeschreven had en ik aangenomen was!
En vandaag dus de Kamer van Koophandel. Kijk7, praktijk voor Kunst en Communicatie. Maar onder welke categorie val ik eigenlijk? Ik bekijk de diverse mogelijkheden: ‘Praktijk van psychotherapeuten, psychologen en pedagogen’; ‘Kunstzinnige vorming van amateurs’; ‘Schrijven en overige scheppende kunst’. Wat is dit lastig zeg. Ik denk dat ik maar ga voor ‘Schoorsteenveger’. Daar blijft mijn blik even hangen. Het creatieve proces geeft je lucht. Mijn missie is om jouw kacheltje weer te laten branden. Het vuurtje aansteken op een veilige manier. Wat heb ik toch een mooi beroep. Voor iedereen die het gesprek met zichzelf aan durft te gaan op een creatieve manier. Het leuke is dat je er niet voor hoeft te kunnen tekenen of wat dan ook. Laagdrempelig, niet te moeilijk, altijd passend bij jouw leven van het moment, met een resultaat waar je mee verder kunt.
Het wordt de categorie ‘Schrijven en overige scheppende kunst’. Hier voel ik me bij thuis. De kunst schept mogelijkheden, geeft zin aan en vooral in je leven! Ik ga op pad….

Eenmaal ter plekke blijk ik zakelijk gezien toch niet voor één gat te vangen. Hoewel de scheppende kunst mijn uitgangspunt is, is de manier waarop ik deze inzet op drieërlei manieren in te delen: ‘Maatschappelijk werk’, ‘Studiebegeleiding, vorming en onderwijs’ en ‘Kunstzinnige vorming van amateurs’. En ja, ik verleen psycho-sociale hulp, ik organiseer workshops gericht op de persoonlijke ontplooïng en ik geef teken- en schildercursussen op maat. Kijk7, Praktijk voor Kunst en Communicatie. Waarvan akte. Graag tot kijk!