Wat ik doe is niet nieuw. Zo oud als de weg naar Rome zelfs. Daarbij zijn er ontzettend veel initiatieven om te werken aan een wereld waar de mens en de natuur voorop staan. Door mijn leven heen heb ik steeds geprobeerd zoveel mogelijk materiaal opnieuw te gebruiken. Geen wereldschokkende dingen. Ik bracht spulletjes naar de kleuterschool, waarvan de prachtigste creaties gemaakt werden. Nam zelf extra plastic tassen in mijn rugzak mee. Heb een zolder vol materiaal waar van alles mee valt te creëren. Maar hoewel ik zelf creatief ben, is er tegen al dat plastic wat binnenkomt niet op te werken. En belandt er ook veel in de vuilcontainer. Het staat me steeds meer tegen. Ik wil het niet meer. Vooral het plastic wat onnodig in het dagelijks leven is binnengeslopen… Ik besluit er mee te stoppen. Te beginnen in de badkamer. Mijn voorwaarde is wel dat het leuk moet zijn en betaalbaar. Want ik wil het wel vol kunnen houden.
En zo begin ik met een zeepje. Een leuke, zelfgemaakte, op een markt gekocht. Daar kan ik van genieten en het werkt prima. Ik kijk al weer uit naar een leuk nieuw zeepje. Yes, dat is één plastic fles minder. Wat nou als heel veel mensen hiermee beginnen? Dat scheelt dan een heleboel plastic flessen. Ik heb zomaar het idee dat we zo samen het verschil kunnen maken. Het hangt in de lucht. Veel mensen weten wel dat het anders moet, maar waar te beginnen? Dat één zeepje al een verschil kan maken is hoopgevend. Je kunt het zo goedkoop en duur maken als je zelf wilt. Wat mijzelf betreft: ik maak eerst de zeepjes op, die ik nog in huis heb. Daarna wil ik me gaan verdiepen in zeepjes op natuurlijke basis. Want dat is natuurlijk ook nog wel een dingetje. Geen rotzooi meer op en daarmee ook in mijn lijf. Lief voor mijn lijf, lief voor de natuur.
