transitie
Het zijn met wat er is, het doen met wat ik heb. Het woord ’transitie’ reist sinds een maand of vijf met me mee. Transitie, overgang. Ik bevind mezelf in een overgangsfase, van jong naar oud. Een soort omgekeerde puber zeg maar. Maar dan één met 40 jaar ervaring. En als ik zo om me heen kijk, lijkt het wel of de hele wereld in de overgang is. Schommelingen, extreme stemmingen, oververhitting… In de chaos wordt een nieuwe balans gezocht, maar dat gaat niet zonder slag of stoot.
Persoonlijk word ik geraakt door het afvalprobleem. Overal waar ik loop of fiets zie ik afval op de straat, in de bermen, de bosjes. Het fantastische festival waar ik laatst was, met als schokkend einde een zee van plastic, waardoor ik me een weg naar de uitgang baan. Twee seconden plastic. En ik denk aan de stranden die vol liggen met plastics die bijna niet op te ruimen zijn. Aangespoeld met het water. Het water uit de zeeën, de oceanen. De longen van onze wereld om zo maar te zeggen. Een soort van gemeenschappelijk orgaan waardoor jij en ik kunnen ademhalen.
Ik krijg ineens het beeld van Harry Potter die op zoek is naar de Gruzielementen. Eén daarvan is de beker van Huffelpuf. Deze bevindt zich in de kluis van Bellatrix van Detta en wordt beschermd door de Woekervloek: Alles wat aangeraakt wordt vermenigvuldigt zich. Als Harry de beker grijpt, slibt de kluis in no-time dicht en kan hij samen met zijn vrienden ternauwernood ontsnappen. Wat nou als onze wereld dichtslibt?
Een antwoord heb ik niet, een oplossing evenmin. Ik lees het boek ‘Hoe je Stopt met Plastic’ van Will McCallum (dun en duidelijk) en het boek ‘The Story of Stuff’ van Annie Leonard (dik en schokkend). In het laatste boek lees ik over goud en ik herlees het wel drie keer om te checken of ik het nou goed begrijp, ‘goud begriep’ zeggen ze in het Gronings. Het dringt tot me door, dat voor het winnen van goud voor één gouden ring 20 tot 60 ton zwaargiftig afval geproduceerd wordt. En ik vraag me af, hoe we überhaupt nog steeds leven op deze wereld.
Het goede nieuws is dat beide boeken alternatieven beschrijven voor zowel producenten als consumenten. De consument dat ben ik. En ik besluit mijn persoonlijk onderzoek te starten. Hoe kan ik bijdragen aan het verkleinen van de afvalberg? Kan ik zonder spullen? Kan ik zonder plastic? En hoe doe ik dat dan? Kan ik dat sowieso volhouden? Kan ik nog genieten? Het moet wel leuk blijven. En betaalbaar. De komende maand is het Plastic Free July. Transitie. Dat gaat niet van de één op de andere dag. Ook niet van de ene op de andere maand. Dat gaat stapje voor stapje. En van het één komt het ander. Daar over meer.