let it snow !
Prachtig! Het sneeuwt! Dikke vlokken dwarrelen gestaag naar beneden en bedekken de donkere aarde, stoepen, daken. Een witte wereld die zich stralend wit presenteert en alles in een ander licht zet. Ik hou ervan, de frisse kou en energie die het met zich meebrengt. ’s Ochtends het andere geluid van buiten dat je verwachtingsvol de gordijnen doet openen. De verrassende aanblik van het nieuwe uitzicht. Ik moet hierbij denken aan het verhaal van de sneeuwvlok die ik laatst tegenkwam en graag hier wil delen.
Sneeuwvlok
“Vertel me eens wat een sneeuwvlok weegt”, vroeg een hermelijn aan een duif. “Niets meer dan niets”, was het antwoord van de duif.
“In dat geval moet ik je een wonderbaarlijk verhaal vertellen”, zei de hermelijn. “Ik zat eens op een tak van een dennenboom, toen het zachtjes en stil begon te sneeuwen. Omdat ik toch niets beters te doen had, begon ik de sneeuwvlokken te tellen die neerdaalden op de naalden en tak waar ik zat. Ik was precies bij nummer 3.741.952, toen de 3.741.953e sneeuwvlok op de tak viel… Niets meer dan niets, zeg je, maar de tak brak af.” De hermelijn liep weer verder.
De duif, al sinds de tijd van Noach een autoriteit in vredeszaken, dacht over het verhaal na en zei tenslotte in zichzelf: “Misschien ontbreekt er nog maar de stem van één mens om tot vrede in de wereld te komen.”