boodschappen
Met de hitte van de afgelopen zomer was het boodschappen doen in de supermarkt een ware attractie. De verkoeling doet meteen mijn pas vertragen en ik slenter op mijn gemak langs de schappen. Niet dat ik veel nodig heb, want ook in deze hitte betrek ik, vroeg dat wel, het grootste gros van de markt. Ik wil graag rode besjes, maar deze zijn bij geen enkele kraam zonder plastic verpakking te vinden deze keer. En kies ik dan maar voor een meloen en een ananas.
Uit de krant maak ik op dat de Nederlandse overheid doet alsof het het braafste jongetje van de klas is, maar in werkelijkheid haar spreekwoordelijke snor zoveel mogelijk drukt. Nederland loopt in vergelijking met bijvoorbeeld Frankrijk achter m.b.t. maatregelen om het plastic afval te reduceren.
Ondertussen leenden de warme zomerdagen zich voor een goed boek. Mijn ogen vallen afwisselend dicht (vermoeiende hitte) of lichten geschrokken op (doordringende informatie). De ondertitel is zeer toepasselijk en maakt me nieuwsgierig: ‘onze toekomst op een steeds warmere aarde’. Jelmer Mommers heet de auteur, die qua leeftijd mijn tantezegger zou kunnen zijn. In ‘HOE GAAN WE DIT UITLEGGEN’, legt hij op zijn beurt eenvoudig en helder uit, waar we m.b.t. de klimaatverandering momenteel staan. In klare taal schetst hij vervolgens twee scenario’s voor de nabije toekomst. Om vervolgens te besluiten met dat wat wij kunnen gaan doen.
De boodschappen zijn helder. De boodschappen zijn eenvoudig. We kunnen in plaats van het geld ook het groen als uitgangspunt kiezen voor een samenleving waar mens en dier weer centraal komen te staan. Dat is een keuze waar ieder voor zich al in het klein mee bezig kan zijn. Bij iedere keuze die je maakt je afvragen of het ook anders kan. Groen is gewoon doen.
